خواب

 سفرنامه‌ی کربلا را ورق میزنم... 

صدای طبل و زنجیر و مداح کوچه را پر می‌کند .

پ.ن : 

آخرش هم تموم میشه عمرم و این سفر قسمت نمیشه ... 

پر از شور و شوق و انرژی‌ام ^__^ 

همه‌ی آدمای دنیا بیان و در شادی من سهیم باشن ... 

پ.ن : 

چنان گردد که از عشقش بخیزد صد پریشانی ... 

هرچقدر هم که از بیرون تلاش کنم ، باز هم از درون یک زن سنتی‌ام ... و این زن سنتی بخش انکار نشدنی وجودم شده ... 

پ.ن : عکس زیر آخرین مرحله‌ی کار امشب بود ... ترشی انداختن و سبزی خشک کردن با مهدیس ... 

غرق در لبخندت و رویاهایم بودم ... 

حقیقتا قرار نبود در بیست و چند سالگی ، هفتاد و پنج درصد شخصیتمان را نادیده بگیریم...

یاد نگرفتیم تمام ابعاد وجودمان را زندگی کنیم. و به همین سادگی در اوج جوانی پیر میشویم.

این بود زندگی نوین :)

پ.ن :

اینا رو دقیقا وقتی میفهمی که یه دوست قدیمی رو میبینی و شروع میکنی باهاش حرف زدن ، اونجا دیگه نقش بازی نمیکنی ... اونجا میفهمی که چقدر داری گند میزنی :|

حقیقت اینه که دنیای من هیچ شباهتی به f(R) gravity نداره ... باید خیلی زود خودم رو پرت کنم وسط دنیایی پر از نسبیت عام و نظریه میدان‌های کوانتمی ... یا شاید مواردی هیجان‌انگیزتر ...

امیدوارم چیزهای بهتری سر راهم قرار بگیره . 

همین 

:) 

ذهنم پر از واژه است 

پر از واژه‌های پراکنده 

من میگم 

تو بنویس .

این قطعا عادلانه‌ترین تقسیم وظیفه‌ی دنیاست...